Kary za wypalanie traw

Wypalanie traw i zarośli, czyli wzniecenie ognia na obszarach nieużytków, trawiastych i uprawnych w celu pozbycia się uschniętej roślinności jest niebezpieczne i prawnie zabronione! Wypalanie traw i zarośli, czyli wzniecenie ognia na obszarach nieużytków, trawiastych i uprawnych w celu pozbycia się uschniętej roślinności jest niebezpieczne i prawnie zabronione! Wypalanie nie daje żadnych korzyści, przynosi za to szkody dla przyrody i człowieka. Podczas wypalania śmierć zaczai się na ptaki (palą się gniazda, niejednokrotnie z jajkami lub pisklętami), niszczone są miejsca bytowe i lęgowe wielu gatunków ptaków, płazów, ssaków i owadów również tych pożytecznych. Dym pochodzący z wypalania jest bardzo niebezpieczny nie tylko z powodu zatruwania atmosfery. Wypalanie traw nierzadko utrudnia również poruszanie się po drogach kierowcom. Gęsty dym wypalanej trawy w pobliżu drogi ogranicza widoczność, w wyniku czego, może dojść do wypadku lub kolizji. Wszystko to prowadzi do strat materialnych, a także osobistych tragedii. Ogień może również przenieść się w pobliże zabudowań i lasów. Znane są przecież przypadki spaleń zabudowań gospodarskich i pożarów lasów gdzie źródłem były wypalane łąki. Nie wypalajmy traw i pozostałości roślinnych! Jest przecież inny sposób na ich spożytkowanie. Wypalanie jest świadectwem braku kultury i kompromitacją wobec turystów zagranicznych. Wypalanie traw nie występuje w Europie Zachodniej. Każdy pożar, każda interwencja, przyjazd straży pożarnej do ognia kosztuje kilkaset złotych. Koszty to nie tylko wylana woda, spalone paliwo, zużyty sprzęt to również narażanie ludzkiego zdrowia i życia. Koszty wyliczalne pokrywane są z budżetów gmin i państwa czyli całe społeczeństwo. Należy jeszcze pamiętać o kolejnej bardzo ważnej kwestii a mianowicie, kiedy strażacy zajęci są akcją gaszenia pożarów traw, łąk i nieużytków, w tym samym czasie mogą być potrzebni w innym miejscu, np. do ratowania życia ludzi poszkodowanych w wypadku drogowym czy innym tragicznym zdarzeniu. Zaangażowanie w akcję gaszenia trawy powoduje znaczne wydłużenie czasu dojazdu do miejsca zdarzenia, a często o życiu człowieka decydują minuty wręcz sekundy. Wypalanie traw oprócz tego, że jest naprawdę niebezpieczne, mogące pozbawić dopłat unijnych to jest też niedozwolone. Określają to odpowiednie zapisy prawne, oto niektóre z nich: USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40)  Art. 2. 1. Osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego, zwanej dalej „producentem rolnym", przysługują płatności na będące w jej posiadaniu grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska, zwane dalej „gruntami rolnymi”. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej (Dz. U. Nr 65, poz. 600) Na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 i Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Utrzymywaniem gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska jest: 1) uprawa roślin lub ugorowanie – w przypadku gruntów ornych; 2) koszenie trawy co najmniej raz w roku w okresie wegetacyjnym – w przypadku łąk; 3) wypasanie zwierząt w okresie wegetacyjnym traw – w przypadku pastwisk. § 3. 1. Dopuszcza się przemienne użytkowanie łąk i pastwisk. 2. Łąki, pastwiska i ścierniska nie powinny być wypalane. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 73, poz. 657) Na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 3. Działalność rolnicza jest prowadzona zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej, o której mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia 1257/1999/WE, jeżeli w gospodarstwie rolnym są przestrzegane wymagania w zakresie: 5) gospodarki na użytkach zielonych, 6) utrzymywania czystości i porządku w gospodarstwie rolnym, 7) ochrony siedlisk przyrodniczych, 8) ochrony gleb, - określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.     Załącznik nr 1  WYMAGANIA PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI ROLNICZEJ ZGODNIE Z ZASADAMI ZWYKŁEJ DOBREJ PRAKTYKI ROLNICZEJ Przestrzeganie zakazu wypalania roślinności na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin. Przestrzeganie wymogów obowiązujących na obszarach objętych ochroną prawną zgodnie z przepisami o ochronie przyrody. Przestrzeganie zakazu wypalania ściernisk, słomy oraz resztek pożniwnych. Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679 z późn. zm.). Art. 30 ust. 3 pkt 3 mówi, że „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności: 1. rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego 2. korzystania z otwartego płomienia 3. wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych. Dodatkowe sankcje zagrażają osobom, które doprowadziły do czyjejś śmierci lub powstania strat materialnych.   Kary za wypalanie traw, łąk i nieużytków. USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880) Art. 15.  1. W parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody zabrania się: 10) palenia ognisk i wyrobów tytoniowych oraz używania źródeł światła o otwartym płomieniu, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody – przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; Art. 124. Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów. Art. 131. Kto: 12) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary, - podlega karze aresztu albo grzywny. USTAWA z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 1995 r. Nr 6, poz. 29)  Art. 82.  § 1. Kto nieostrożnie obchodzi się z ogniem lub wykracza przeciwko przepisom dotyczącym zapobiegania i zwalczania pożarów, a w szczególności: 5) nie zachowuje przepisowej odległości od budynków przy ustawianiu stert i stogów lub nie zachowuje obowiązujących warunków bezpieczeństwa przeciwpożarowego podczas omłotów, 7) w lesie lub na terenie śródleśnym albo w odległości mniejszej niż 100 m od granicy lasu: a) używa ciągnika lub innej maszyny bez należytego zabezpieczenia przed iskrzeniem, b) roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu, c) pozostawia rozniecony ogień, d) korzysta z otwartego płomienia, e) wypala wierzchnią warstwę gleby lub pozostałości roślinne, f) porzuca nieugaszone zapałki lub niedopałki papierosów, g) dopuszcza się innych czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru, 8) roznieca lub pozostawia ognisko w pobliżu mostu drewnianego albo przejeżdża przez taki most z otwartym ogniem lub z niezamkniętym paleniskiem, 9) wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi ochrony lasu przed pożarem, nie wykonuje zabiegów profilaktycznych i ochronnych, zapobiegających powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. § 2. Kto zostawia małoletniego do lat 7 w okolicznościach umożliwiających mu wzniecenie pożaru, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 24.  § 1. Grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5 000 złotych, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 3. Wymierzając grzywnę, bierze się pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Art. 161. Kto, nie będąc do tego uprawniony albo bez zgody właściciela lub posiadacza lasu, wjeżdża pojazdem silnikowym, zaprzęgowym lub motorowerem do nie należącego do niego lasu w miejscu, w którym jest to niedozwolone, albo pozostawia taki pojazd w lesie w miejscu do tego nie przeznaczonym, podlega karze grzywny.   oprac. Grzegorz Dobrowolski    dobrowolskiochrona przyrodybezpieczeństwo więcej

Gospodarcza Agencja Informacyjna

Kary za wypalanie traw

Województwa

Popularne branże

Promowane firmy

Informacje

Aktualności